Bu, oldukça sık rastlanan bir algıdır ve benim tecrübelerime göre, en güçlü etki o yolculuğa ilk kez çıkıldığında gerçekleşir. Resmi bir araştırma olup olmadığını bilmiyorum ama karşılaştığım en makul açıklama şu;
Gidiş yolculuğu sadece, kişi bilinmeyen bölgeye geldiğinde sona erer. Buna karşılık dönüş yolculuğu, kişi tanıdık yerler görmeye başladığında sona yaklaşır ve bu, kişi evden uzakken bile olabilir.. başka faktörlerin de önemi büyüktür.. örneğin, küçük çocukların en kısa yolculuğu bile çekilmez gale getirdikleri ”Daha gelmedik mi?” sendromu vardır. Bu, bir saatin, üç yaşındaki bir çocuğun ömür süresinde içinde kapladığı zamanın, bu soruya maruz kalan ebeveynden on kat fazla süre olmasının bir sonucu olabilir. Elbette bir araçta on saat oturduktan sonra 30 yaşındaki bir yetişkinin de aynı soruyu sorması mazur görülebilir.