Duygusal zekâ duyguları yönetebilme becerisidir. Yani duygusal zekâmız duygularımızı yönlendirebildiğimiz ölçüde gelişmiştir. Yönetemediğimiz duygularımızın olduğunu yaşam enerjimizin sık sık düşmesinden kişisel ilişkilerimizde sıklıkla sorun yaşıyor oluşumuzdan anlayabiliriz.
Duygusal zekâ eğitimi öncelikle ailede başlar. Çok küçük yaşlarda gelişmeye başlayan duygusal zekâ ailenin duygusal açıdan ne kadar destekleyici olduğu ya da duyguları göz ardı ettiği ile ilgili olduğu gibi eğitme şekli yalnızca anne-babanın çocuğa söylediği sözler değildir. Kendi duygularını nasıl ifade ettikleri bu eğitim açısından en önemli unsurdur.
Şayet baba üzüntüsünü bastırıyor bu üzüntünün sorumluluğunu almayıp başkalarına ya da koşullara yüklüyorsa çocukta üzgün olduğunu göstermenin yanlış olduğunu görerek büyüyecek ve bu duygusunu yönetemeyecektir. Bu durum bizim duyguları değil duyguların bizi yönetmesine izin verir.
Duygusal zekâ eğitiminde ilk adım yaşadığımız duyguların sorumluluğunu almaktır. Birçok insan yaşadıkları iyi ya da kötü olayların sorumluluğunu koşullara ya da başka insanlara yükler. Oysa olaylara vereceğimiz tepkiler bizim elimizdedir bizim tercihimizdir. Bir olaya çok üzülmeyi veya umursamamayı seçebiliriz. Duygularımızın sorumluluğunu aldığımızda onları yönetmemiz çok daha kolaydır.
Çünkü sahibi olmadığımız bir şeyi yönetmek olanaksızdır. Sorumluluğu yüklediğimiz kişi ya da koşullar var olduğu sürece o duygu çok daha uzun sürecek çok daha derin olacaktır. Oysa bir olay karşısında üzülmeyi kendimiz seçtiğimizi kabullenebilirsek ne kadar süreceğine de biz karar verebiliriz. Gelişmiş duygusal zekâ kaliteli bir yaşam için önemli bir unsurdur.