Her yıl Türkiye’de mayıs ayının ikinci pazar günü, anneleri anmak ve onurlandırmak amacıyla kutlanan Anneler Günü dünyada farklı günlerde de kutlanmaktadır. Her yıl çeşitli hediyeler alarak mutlu etmeye çalıştığımız annelerimizin asıl mutluluğu evlatlarının iyi yerlere gelip, iyi bireyler olabilmesidir.
Bizi dünyaya getiren, bakıp büyüten annelerimiz aslında bir günü değil her günü hak ediyor. Ama ülkemiz ve dünya öyle bir hale geldi ki saygı ve sevgi, hürmet ve hoşgörü sanki dışlanmışçasına yok sayılıyor. Ters cevap vermek olgunluk olarak atfediliyor. Saygısızlık marifet, şiddet normalmiş gibi davranılıyor. Bu durumların karşısında duranlar ise anormal görülüyor. Bunlar elbet teki doğru değil lakin bana göre bu gün her anne için geçerli değil. Kutsal bir iş olan ve onu layıkıyla yapmayı beceremeyen anneler de var öyle değil mi? Televizyonlar da ve gazetelerin 3.sayfa haberlerinde denk geldiklerimiz. Şiddet yanlısı, alkolik vb. kötü alışkanlıklara sahip olan anneler maalesef varlar. Yeni doğmuş evladını sırf yasak ilişkiden meydana geldiği için çöpe bırakan vicdansızlar, 3 yaşındaki çocuğunu sırf ağlıyor diye dayakla ıslah etmeye çalışan ve hızını alamayıp masumane suratlı çocuğunu öldüren anneler. Aslında her çocuk doğurana da anne denmemeli bence önce o sıfatı hak etmeli bir kadın. Kendinden fazla çocuğunu kollayan, onun yerine düşünüp, onu iyi yerlere getirmeyi kendine hedef olarak almış, iyi terbiye vermiş kadınlara anne denmeli.
Cennetin ayağının altına bahşedildiği annelerimizin değerini ne kadar biliyoruz? Neden sürekli güçsüz görüyoruz onları? İşte o güçsüz görünen ama evlatları için yanıp tutuşan annelerimizin günü kutlu olsun en çokta. En çok saygıyı ve hürmeti hak eden onlar çünkü. Ayağımıza değen taştan canları yanan annelerimiz, siz hep var olun hep başımızda olun emi.
Bizim için hep en iyisini isteyen, hep en iyi yerlere getirmek için uğraşan, dualarına evlatlarından başka bir şey eklemeyen annelerimiz en çok sizin gününüz kutlu olsun.