Toplum içinde düzeyli ilişki ve seviyeli yaklaşım ruh sağlığı yerinde olan kişilerin başarabileceği bir davranış biçimidir. Samimiyetsiz ve riyakâr kişiler kendi iç huzursuzluklarını dışarıya yansıtacaklarından güven vermezler. Özgüvenli kişiler çevresindeki herkesin de mutlu olmasını isterler.
Aile toplumun temelidir ve çocuklar ailelerin birebir dışa yansıyan aynasıdır. Bu nedenle mutlu huzurlu sorunsuz ailelerin çocukları dışarıda özellikle günün büyük bir bölümünü geçirdikleri okullarında sorun çıkarmayan problemsiz öğrenciler olarak kurallara da riayet ederek uyum içinde yaşamlarını sürdürürler ve büyük bir oranla da başarılılardır. Bu durumun tam tersine mutsuz ve sorunlu ailelerin çocukları da ailelerini bir ayna gibi dışarıya yansıtmakta; dışarıda okulda oyun sırasında hatta derste bile çevresine rahatsızlık vermektedirler.
Okullar farklı aile yapılarından gelen öğrencilerle dolup taşar. Mutlu-mutsuz zengin-fakir çalışan-çalışmayan düzenli-düzensiz uysal-kavgacı ve daha pek çok farklılıklarla karşılaşılır. Okul sıralarında İlköğretim orta öğretim lise (yeni değişikliğe göre 4+4+4 ) öğrenim yaşları davranış biçimlerinde değişkenlikler gösterir. İlkokul öğretmeni çok önemlidir paylaşmayı öğretir önce ve aralarındaki farkı kaldırır ortadan. Ortaokul ergenlik çağına denk geldiğinden biraz daha zorlaşır öğretmenlerin işi şartlar ne olursa olsun rehber öğretmen kontrolü hep üzerlerinde olmalı bu çağ öğrencilerinin.
Öğrencilerin birbirleri ile olan iletişimi ve ilişkisi de çok önemlidir. Öğrenciler arasında düzeyli ilişkilerin sağlanması başta aileler olmak üzere öğretmen ve okul idaresine de büyük görevler düşmektedir. Lise ise kişilik gelişiminde çevre etkisinde kolay kalabilen kötü alışkanlıkları benimseyip yanlış tercihler yapmaya müsait bir dönemdir ve arkadaş seçimi kontrol altında tutulmalıdır.